Zwolle, dat is het startpunt van de professionele loopbaan van Jhonathan Dunn. Inmiddels is hij al even actief in Nederland. “Het is echt leuk hier.”
De reis naar Nederland is voor de 22-jarige Amerikaan eigenlijk niet eens zo spannend. Ja, hij gaat voor de eerste keer in zijn eentje naar het buitenland, om daar te beginnen aan zijn professionele carrière. Maar het reizen op zich, het wonen in het buitenland en het kennismaken met een andere omgeving: nee, dat is niet spannend. “Ik ben het reizen gewend”, vertelt Dunn. “Mijn ouders werkten bij de military navy en daarom zijn we de hele wereld over geweest. Ik ben in IJsland geweest, we hebben in Duitsland gewoond en ook in Spanje. Mijn ouders zijn bijna overal op de wereld geweest.”
De overstap naar Zwolle loopt vooralsnog dan ook prima. Dunn past zich probleemloos aan, al zijn het door het coronavirus wel aparte tijden. Desondanks vermaakt Dunn zich uitstekend. Waarmee? Onder andere met koken, lacht hij. “Ik heb de tijd om nieuwe dingen te ontdekken, waaronder koken. Spaghetti, andere pasta’s, maar ook vis. Het Nederlandse eten heb ik een beetje geprobeerd. Ik heb een frikandel gehad en dat vond ik eigenlijk best lekker. Het is een hele andere beleving”, grijnst de forward, die ook al kennismaakte met kibbeling. “Dat is geweldig, echt fantastisch. Ik heb het al een paar keer gehad en het smaakt echt heerlijk.”
Competitie stilgelegd
Op basketballend vlak is het logischerwijs niet de start die Dunn voor ogen had. Eindelijk maakte hij de stap van college naar het professionele basketbal, maar binnen de kortste keren werd de competitie stilgelegd. “Dat was pijnlijk”, lacht hij als een boer met kiespijn. “Je traint lang om op dit niveau te komen. Dan ben je er, speel je een paar wedstrijden en dan is het weer weg. Dat doet pijn, maar je kunt het niet controleren. Het ligt buiten mijn controle, buiten jouw controle, buiten de controle van de coaches, van iedereen. We pakken nu de kans om aan andere dingen te werken.”
Dunn doet dat in de hal, maar ook in de fitnessruimte. De teleurstelling na het stilleggen van de competitie is omgezet in motivatie om toch beter te worden. “Ik vind het echt leuk om hier te zijn, om te leren en om mezelf te ontwikkelen. Ik krijg ook steeds meer feeling met hoe Landstede Hammers speelt. Nigel, Devon, Noah, Kevin, Ralf, Mike en Kayel, ze spelen allemaal al langer op dit niveau. Zij maken mij echt beter.”
Hoe je het ook bekijkt, het mooiste is het spelen van wedstrijden. Voorlopig komt dat er nog niet van, maar Dunn kijkt er wel naar uit. Helemaal als er op den duur weer publiek komt kijken. “Toen ik naar Zwolle kwam, zag ik filmpjes met volle tribunes en de interactie tussen het team en de fans. Met de lichten, het vuur, dat was heel erg mooi om te zien. Het team wil heel graag de fans vermaken en ik weet dat de fans ook graag naar ons komen kijken. We hebben een goede groep en ik kijk ernaar uit om voor de fans te spelen.”
