Jozo Rados kwam vorig seizoen tot slechts zes wedstrijden, maar keerde in de zomer terug. De teller qua wedstrijden loopt echter nog niet echt op.
De 27-jarige Rados komt afgelopen seizoen naar Zwolle, om daar de geblesseerde Kevin Bleeker te vervangen. Lang duurt zijn periode echter niet, want na vier competitiewedstrijden en twee bekerwedstrijden worden alle competities en toernooien stilgelegd. Het coronavirus brengt Nederland in een intelligente lockdown en dus komt Rados ineens niet verder dan zijn appartement. “Het zijn zulke rare tijden”, begint hij. “Ik werd vorig seizoen net een beetje fitter en voelde me steeds comfortabeler. Na zes wedstrijden was het alweer klaar. Ik dacht echt: wat is dit nou?”
De Oostenrijker weet het zeker: als het seizoen verder zou zijn gegaan, dan had Landstede Hammers hoe dan ook de finale van de play-offs gehaald. “Of we nou wel of niet de finals hadden gewonnen, we hadden er gestaan. Dat weet ik voor 99,9 procent zeker”, stelt Rados, die mede daarom besluit terug te keren in Zwolle. Het voelt als een ‘unfinished job’, zo vertelt hij. “En ik voelde me hier gewoon goed. Ik had nog wel andere opties, maar terugkeren in Zwolle voelde het beste. Helemaal omdat het zo’n rare tijd is. Ik weet dat de club goed is voor de spelers, dat hebben ze nu ook weer laten zien. En dat is in andere landen wel anders, hoor.”
‘Een shock’
Rados hoopt na zijn comeback de teller qua wedstrijden flink op te laten lopen, maar niets is voorlopig minder waar. Er zijn slechts twee competitiewedstrijden gespeeld als de Dutch Basketball League wederom stil wordt gelegd. Corona gooit opnieuw roet in het eten. “Dat was een shock”, zegt Rados. “Ik was aan het gamen op mijn Playstation en werd gebeld door Yasiin. Hij zei: ze gaan de competitie stilleggen, wat nu? Een dag later zijn we bij elkaar gekomen en hebben we de situatie besproken. Ik moet de club een compliment maken, want dat is goed gedaan. Het is wat het is, maar hoe gaan we nu verder? Die stap is snel gezet.”
De spelers stellen vervolgens individuele doelen op, want een groepstraining is er voorlopig niet. Twee keer per dag gaan de spelers werken aan die doelen en in het geval van Rados is het allemaal op één ding gericht: het controleren van de paint. “Daar wil ik aan werken en dat kan op meerdere manieren. Ik werk hard in de gym, aan mijn core en stabiliteit. Daardoor word ik sterker in de paint. Op de vloer gaat het dan bijvoorbeeld over verschillende manier van afmaken. Met links, met rechts, bepaalde acties die je nog niet vaak doet. Samen met de coaches heb ik dat doel besproken.”
Wat dat betreft heeft Zwolle nog altijd niet de sterkste Jozo gezien. “In de voorbereiding vond ik het best lastig, misschien ook omdat we lang niet gespeeld hadden. De paint moet van mij zijn, zo heb ik mijn hele loopbaan gespeeld. Ik ga geen driepunters schieten, dribbel niet zo even een paar tegenstanders voorbij. In de paint ben ik sterk. Of het nou een verdedigende of aanvallende rebound is… Het maakt niet uit, die moeten voor mij zijn. Daar kunnen we nu hard aan werken”, weet Rados, die wel hoopt dat hij snel weer met de hele ploeg op de vloer staat. “Iedereen mist het trainen met een groep en het spelen van wedstrijden. Maar we moeten er nu het beste van maken en dat doen we.”
