Tegenstellingen typeren deze wedstrijd. In de eerste helft is Noah Dahlman de leidende/ lijdende nestor en de scorende leider van de ploeg. Het arbitrale trio ziet hem keer op keer treffen. Of Lucas Faijdherbe nu aan zijn arm hangt, of de klets op zijn armen geen teken aan de wand is, of de duw waarmee hij buiten de bucket wordt geduwd geen bewijs is, altijd treft Dahlman en nooit krijgt hij een fout gefloten en bonus vrije worp mee.
Sowieso verloopt de eerste helft zeer snel, omdat er amper persoonlijke fouten worden gefloten. Het spel is vlot en aantrekkelijk. Aan Amsterdamse zijde is Roger Moute a Bidias een plaag voor de Zwolse ploeg. Hij is dreigend, scoort veel en pakt de nodige rebounds. Bij de thuisploeg wil het bij Thorir Thorbjarnarson juist nog helemaal niet lukken. Zijn scores en drives mislukken en het aantal turn overs loopt op tot vijf. Toch blijft Herman van den Belt vertrouwen in hem houden en dat is meer dan terecht. Waar Roger stilvalt en drie keer op rij mist, is ‘Double T.’ de man die de wedstrijd in het voordeel van de thuisploeg beslist. Hij scoort maar liefst twaalf punten op rij, terwijl Noah Dahlman aangeslagen door al het gebeuk grotendeels op de bank vertoeft.
Hernieuwd bewijs
Basketbal is en blijft een wedstrijd van runs en daar is deze wedstrijd een hernieuwd bewijs van. De start is ongelukkig: Ralf de Pagter wint de sprongbal van Berend Weijs, maar tikt de bal over het hoofd van Naba Echols en Roger Moute a Bidias bedankt met een spetterdunk na een seconde speeltijd. Strateeg Dahlman begint te strooien met assists en de center/spelverdeler heeft in geen tijd zes kruisjes achter zijn naam staan. Na een driepunter van Niek van der Plas is het bij 18-8 tijd voor de eerste en zeker niet laatste Amsterdamse time-out. Die heeft succes, mede omdat Tibor Taras wordt ingebracht. Koud binnen het veld volgt zijn eerste driepunter, gevolgd door twee tweetjes. Daardoor is het na het eerste kwart gewoon slechts 20-17.
Na de verplichte twee minuten rust trapt de thuisploeg het gaspedaal weer in. Het tempo gaat aanvallend omhoog en guard Echols draagt snel zes punten bij. Ondanks negen punten op rij van Moute a Bidias zijn de Amsterdammers kansloos in deze periode. De Pagter schiet na een balinname twee identieke driepunters en het verschil loopt op tot een voorsprong van veertien punten bij rust: 44-30.
Evenwicht
Als direct na de pauze Dahlman vier punten toevoegt aan zijn totaal, lijkt de strijd gestreden. Dan begint Apollo fel te verdedigen en Landstede Hammers aanvallend te knoeien: elf opeenvolgende aanvallen leveren geen enkel punt op. Job Kayhan is aan Amsterdamse zijde dan goed voor een persoonlijke run van zes punten en de ploeg besluit het kwart met een 0-16 run, waardoor de stand na drie kwarten in evenwicht is: 54-54.
Na een steal op de eerste pass in het slotkwart zorgt Kayhan zelfs voor een Amsterdamse voorsprong. De bloeddruk van Herman van den Belt kan echter snel dalen naar acceptabel niveau. Waar hij ontplofte na een hernieuwde turn over in kwart drie, kan hij nu zijn spierballen tonen aan zijn knokkende ploeg. Zijn ploeg hervindt het ritme tegen de fysiek spelende Amsterdammers en nemen dankzij Thorir Thorbjarnarson de leiding definitief in handen. Apollo-coach Wierd Goedee probeert via een veelvoud aan time-outs het tij te keren, maar het is tevergeefs. De Amsterdamse fouten leiden tot geslaagde vrije worpen en tot de 83-68 overwinning. Het publiek ademt opgelucht en klapt dankbaar.
Bekijk hier de complete statistieken van het duel met Apollo Amsterdam.
Tekst: Remco van Vliet
Foto’s: Orange Pictures
